Vandaag was
de tweede dag samen met de FAS kindjes.
Cognitieve competentie stond centraal aan de hand van wiskunde-oefeningen. Hiermee
ervoer ik nog duidelijker dan gisteren de problematiek bij deze kinderen. Ik
moet eerlijk toegeven dat het vandaag een zware dag was. Op motorisch vlak
vertonen de leerlingen eigenlijk niet zoveel gebreken, op cognitief vlak daarentegen…
Normaal kon ik vandaag geen les geven aangezien de zorgjuf dinsdag en donderdag
zelf haar klas gebruikt. Gelukkig had ik het voor elkaar gekregen dat ik een
deel van de grote zaal mocht gebruiken. In de hoek van de zaal werden een paar
schermen, een tafel, stoelen, … geplaatst. Eigenlijk best wel nog gezellig. Meer
details kom je te weten in mijn dagbeschrijving:
8u00:
Gisteren had ik met de leerlingen afgesproken dat, na het belsignaal, onze
afspreekplaats de Toverbosklas was. Megan en Joremeo waren de enigste twee
kinderen die dit hadden onthouden. De andere leerlingen ging ik samen met hen
halen. Ook Jack-Lee, het kindje uit graad R, werd aan ons groepje toegevoegd.
Voor hem had ik nog een ballonnetje opgeblazen aangezien de andere leerlingen
dit gisteren ook hadden gekregen bij de kennismaking. Jack-Lee leek een zeer
teruggetrokken leerling. Tijdens onze wandeling naar de zaal probeerde ik iets
meer te weten te komen over hem, maar (verstaanbaar) spreken deed hij niet. Ook
enige emotie was niet te bespeuren. Het groepje van gisteren daarentegen had
een lach op het gezicht. Wel een beetje begrijpelijk als je zou gezien hebben
hoe ze door de school paradeerden. De lange handpopslang in de hals, de
toverhoed op het hoofd, Balou de hond in de hand,… Ze voelden zich echt fier! Het
gezicht van Megan met de toverhoed was goud waard toen een oudere leerling
tegen haar zei dat ze een heks was waarop ik antwoordde dat ze een van de beste
tovenaressen was.
Eenmaal in
de zaal aangekomen gingen we onmiddellijk van start. De gevoelensdoosjes werden
bovengehaald tijdens een verhaal met Balou. Aangezien Jack-Lee nog geen doosje
had, mocht hij het mijne gebruiken. Alle kindjes kozen de veer… vrolijk dus.
Super om de dag mee te starten. Natuurlijk moest Jack-Lee zichzelf voorstellen
aan de anderen en omgekeerd. Van de leerkrachten wist ik dat Jack-Lee 8 jaar
is, maar hij vertelde mij dat hij 5 jaar oud was. Raar… Later heb ik mij
hierover geïnformeerd bij zijn klasjuffrouw. Zij vertelde mij dat hij nog nooit
naar school was gegaan en dus eigenlijk helemaal niet weet hoe oud hij is.
Jack-Lee
Het was nog
vroeg in de ochtend. De leerlingen kregen daarom een muzische opdracht onder
het motto ‘wakker worden op muziek’. In
de zaal bevindt zich een groot podium. Dit zag ik als de perfecte plaats om
deze opdracht op uit te voeren. De opdracht bestond erin zich uit te rekken,
wakker te worden en rond te stappen als een opgegeven dier zolang de muziek
speelde. Wanneer de muziek stopte, moesten ze als een standbeeld stil blijven
staan. Het dansen als een dier konden ze uitvoeren dankzij het betoverde hemd
dat ze van Balou hadden gekregen. De kinderen beleefden hier echt plezier aan.
Zoals eerder vermeld, hebben de leerlingen geen problemen om zich muzisch op te
stellen en om zich in iets in te leven. Ook Jack-Lee die voordien geen emoties
toonde, lachte en genoot duidelijk van deze opdracht. Dit werd enkele malen
uitgevoerd maar steeds met een andere manier van rondstappen. Bij de reflectie
die ik steeds uitvoer op het einde van de dag duidden alle kinderen dit aan als
een leuke opdracht. 
Na een
ontspannende en actieve opdracht moesten de leerlingen aan de slag gaan met de
werkblaadjes. Ik had verschillende werkbladen voorzien. Werkbladen waarbij zowel
de visuele ontwikkeling als hun niveau op rekengebied werd getest. Ik wou eerst
proberen de oefeningen in groep op te lossen. Ik vroeg aan de kinderen om de
opgave voor te lezen, waarop ik (na een lange stilte en verschillende keren aandringen)
het antwoord kreeg dat ze nog niet konden lezen. Alleen Joremeo… Hij las de
eerste opgave voor terwijl de andere leerlingen rondkeken.
Niet geheel
onverwachts had Jack-Lee ook heel wat problemen. Tellen kon hij goed! Maar
eenmaal hij het moest toepassen, lukte het niet meer. Aan de hand van pluimen
probeerde ik de sommen visueel te maken. Steeds telde hij (net zoals Megan en
Lee-Ashley) het aantal correct totdat hij dit moest neerschrijven.
Het werken
in groep was geen succes. Terisita, Keanan en Joremeo losten de oefeningen
‘vlot’ op, Megan, Lee-Ashley en Jack-Lee niet. Joremeo kon ik alleen aan het
werk zetten maar aangezien Keanan en Terisita nog niet konden lezen, moest ik
de opgaven voor hen ook verduidelijken. Dit terwijl Megan, Lee-Ashley steeds
alle aandacht nodig hadden opdat ze zouden blijven verder werken. Het was dus
soms een strijd in mijn hoofd om te beslissen wat eerst te doen.
Deze
kinderen hebben duidelijk concentratiestoornissen. Zelf wanneer ik tegen
Jack-Lee praatte en uitlegde wat hij moest doen, stapte hij opeens van zijn
stoel en begon met de bal te spelen. Alle materialen waarmee hij kon spelen,
probeerde hij eens uit. Legde ik de bal weg, vond hij de piano heel
interessant. Natuurlijk kon ik de piano niet weg zetten. Ik wees hem erop dat
hij dit niet mocht doen, maar soms deed hij alsof hij het niet hoorde of ging
hij voor 5 seconden zitten en was hij weer weg.
Dit gebeurde
natuurlijk niet alleen met Jack-Lee maar ook met andere kinderen. Het gevaar
bij deze kindjes is wel wanneer ik ze zeg wat ze wel/niet mogen doen, dat ze
dicht klappen, droevig worden en soms zelf beginnen wenen.
Toch bedacht
ik bij mezelf dat de volhouder wint en dat deze kinderen echt wel moeten
geholpen worden. Ik bleef herhalen wat ze moesten doen, ze zoveel mogelijk
persoonlijk te ondersteunen,…
En dit met
succes. De kinderen ‘vulden’ toch 2-3 werkbladen in. Dit wel met een
bewegingsopdracht ergens tussenin.
De
bewegingsopdracht was eigenlijk bewegen en rekenen tegelijk. Op de grond had ik
10 lijnen gemaakt door middel van plakband. Ze moesten het genoemde aantal keren
springen eens met beide voeten, eens met de linker voet en eens met de rechter
voet. Dit ging allemaal zeer goed! Zelfs hun evenwicht konden ze goed bewaren. Andere
bewegingsopdrachten die ik uitvoerde, waren: bowling met een plastieken bal en
7 flessen. Ze moesten steeds 7 min het aantal omvergegooide flessen berekenen
om zo te weten te komen hoeveel flessen er nog recht stonden. Ook dit verliep goed. De laatste opdracht was
een aantal bellen kapot prikken die een leerling voor hen blies met een
bellenblaas.
Via deze
opdrachten wou ik het volgende te weten komen:
- oog-hand coördinatie door middel van het gericht gooien,
- balans en lateraliteit door op het linker en rechter been te springen en
- de middellijnkruising door met het rechterhand de linkervoet aan te raken en omgekeerd.
De voorlaatste opdracht die ik samen met de leerlingen uitvoerde was een onthoudspelletje.
Enkele prentjes werden op tafel neergelegd. Om in het thema te blijven, waren dit
afbeeldingen van dieren. Deze werden eerst overlopen door de geluiden ervan na
te bootsen. Vervolgens vertelde ik hen dat ze 10 seconden heel geconcentreerd
moesten kijken want dat ik ze daarna zou weg nemen en dat zij deze vervolgens op
een papiertje vol met dieren moesten aanduiden. Tijdens deze 10 seconden wezen
sommige kinderen al enkele prenten aan en brabbelden iets onverstaanbaars uit.
Opvallend is dat de kinderen er alles proberen aan te doen dat andere kindjes
niet zouden kunnen afkijken wat zij invullen, maar toch zelf proberen spieken.
Achteraf (als de kindjes weg waren) heb ik alles verbeterd en ben ik tot de
conclusie gekomen dat ze heel wat problemen hebben met onthouden. Lee-Ashley
had zelfs helemaal niets ingevuld.
En tot slot was er nog een opdracht rond gevoelens. Het kindje met de spiegel moest een gevoelenskaartje uit een enveloppe nemen en dit weergeven in haar mimiek. De anderen moesten raden welk gevoel op het kaartje stond. Vervolgens keek het kindje naar zijn/haar gezicht in de spiegel en beschreef wat hij/zij zag.
Op het einde
van deze ‘sessie’ bracht ik de leerlingen terug naar hun klas. Tijdens het naar
de klas stappen, merkte ik op dat Joremeo heel bedrukt en droevig keek. Ook
Keanan keek droef. Nadat alle kindjes terug in de klas waren, gingen we even
met ons 3 buiten zitten en praten. Het was echt niet simpel om te weten te
komen wat er aan de hand was, maar na lang vragen en wat ‘onnozel’ doen kreeg
ik toch een antwoord. Joremeo was droevig omdat Jack-Lee te druk doet en steeds
de aandacht afleidt. Maar dit was niet het enige probleem. Ook in de klas is
alles rondom hem veel te druk. Hij wou niet terug naar de klas maar mee naar de
zaal. Bij Keanan duurde het niet lang vooraleer hij lachte. Hij liet zich
eigenlijk een beetje meeslepen met het verdriet van Joremeo. Tijdens dit moment
wou ik toch nog iets meer over deze 2 kindjes te weten komen. Ik vroeg aan hen
of ze veel vrienden hadden. Beiden
antwoorden 1. Waarop ik zei dat dat helemaal niet waar was. Ze hebben nu ook
elkaar en mij… wat 3 maakt.
Voor morgen heb ik heel wat extra oefeningen op de getallen van 1-10 voorzien voor de rekenzwakken. De geletterdheid van de kinderen wordt morgen ook getest. Ik ben benieuwd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten