Onze laatste week allemaal samen!

Zondag: Wijn- en kaasfeesten te Stellenbosch en Franschhoek

Na een avondje met Leentje, Melissa, Angelique en Tom uitgaan en 'langarm dansen' in Eastwoods te Stellenbosch hadden we voor een echte “Zondag rustdag” gekozen.

Vanuit Klapmuts vertrokken we in onze kei coole mini-bus richting de kaas- en wijnfeesten. Dit bleek echt een groot evenement te zijn met heel veel drink- en eetkraampjes. Blijkbaar waren wij niet de enigen die op een rustige manier al kuierend  van het mooie weer wilden genieten … wat een massa volk. Veel wijn hebben we daar eigenlijk niet gedronken. Het was eerder hier en daar eens proeven. De vorige nacht hing duidelijk nog in onze kleren. Na een gezonde smoothie vertrokken we richting Franschhoek. Zoals eerder vermeld is dit een heel mooi plekje, maar wel vrij toeristisch. Bij het passeren van een immobiliënkantoor kon ik het mij toch niet laten om eens te piepen hoeveel een huis hier kost. Door de wisselkoers kost een huis hier veel minder dan bij ons in België. Voor de prijs van een gewoon rijhuis in België kan men hier in Afrika een villa kopen met 4 slaapkamers, 3 badkamers, 2 garages en een zwembad. En dan heb je er nog een onbetaalbaar en wonderlijk uitzicht bovenop. Zondagavond hadden we ervoor gekozen om bij ons vertrouwde gezinnetje Charlene en Steven te gaan slapen. Na een kleine herorganisatie van de kamer toverden we de slaapkamer van Melissa en Leentje om in een slaapkamer voor ons 5. Super gezellige avond met koffie, ijscrème, dekentjes en een goede tekenfilm! Zondag was dus zeker en vast een geslaagde rustdag!

Maandag: Samen met Anouk, haar mama en broer naar Simon’s Town en Kaap de Goede Hoop

Op de planning stond dat we zeker om 10u00 thuis, in Klapmuts, moesten vertrekken om op tijd in Simon’s Town aan te komen. Hier hadden we afgesproken met Anouk, haar mama en broer om er samen een leuke daguitstap van te maken. 10 uur… Tom was volgens mij vergeten dat hij met 4 meisjes op stap was die pas in de ochtend beslissen welke kleren ze willen aantrekken, uit slordigheid 10 minuten naar een haarborstel, kledingstuk of mascara moeten zoeken en normaal langslapers zijn. 10u00 werd al snel 10u30. Hup allemaal de bus in hopend dat het verkeer zou meevallen. Gelukkig was dit grotendeels het geval. Hier en daar ging het iets minder vlot door werkzaamheden op de weg. Tijdens mijn verblijf in Zuid-Afrika is me opgevallen dat vrouwen vaak met een vlag staan te zwaaien aan het begin van de werkzaamheden. Dan  denk ik steeds ‘Wat een job. De hele dag met een vlag op en neer bewegen… Lijkt me zo vermoeiend.’ Langs de andere kant kan je denken: ‘Gelukkig heeft zij werk en moet ze niet staan bedelen op straat.’

Simon’s Town bleek nog redelijk ver van Klapmuts te liggen. Gelukkig bleven de landschappen van Afrika mij imponeren. Dit uitzicht en de luide muziek van DJ-Tom konden mij voor het grootste deel van de rit wakker houden. Wanneer mijn ogen toch per ongeluk toevielen, kon ik genieten van de luxe van onze kei coole minibus door de zetel bijna helemaal naar achter te laten zakken.

Het eerste wat we samen bezochten waren de pinguïns. Duidelijk een toeristische trekpleister: Indiërs, Hollanders, Engelsen… Belgen  Een multiculturele bijeenkomst. De Indiërs waren duidelijk onder de indruk: 10 foto’s van de kindjes, 10 foto’s van de mama, 10 foto’s van de papa, nog eens 10 foto’s van de papa, 10 foto’s extra voor de zekerheid indien er enkele mislukt waren,… Na lang wachten en enkele subtiele hints (die ze blijkbaar niet begrepen) dat wij ook een foto wilden nemen, vroegen we of wij ook een foto mochten nemen. Nog 1 laatste foto en het was onze beurt. Tijdens het lange wachten konden we wel goed het gedrag van de pinguïns waarnemen. Volgens mij was het paringsseizoen. Er waren veel donzige kleintjes en de daad zelf hebben we ook gezien. Persoonlijk vond ik dit een van de mindere bezienswaardigheden tot nu toe. Pinguïns zijn schattig, vooral hun stapje, maar eenmaal je ze hebt gezien, heb je het gehad. De omgeving daarentegen was wel wederom prachtig. Vlakbij was er een klein strandje tussen de bergen en met gigantische keien. De broer van Anouk waagde zich aan een zwempartij en sleurde vervolgens Anouk met al haar kleren nog aan mee in het ijskoude water. Blijkbaar bevindt zich in de Indische Oceaan momenteel heel wat ijswater van de smeltende ijsbergen uit Antarctica. Leuk weetje is dat er blijkbaar een deel (zo groot als het schiereiland) van Antarctica is afgebroken en nu in de oceaan ronddrijft. Titanic 2 is dus op komst!

Na de pinguïns, het strand en een hapje vertrokken we met z’n allen richting Kaap De Goede Hoop. Mijn mama had mij gewaarschuwd dat het daar winderig was. Na een dik half uur stappen en af en toe bijna struikelen kwamen we eindelijk aan op het verste punt van Afrika! Wat een gevoel! Kou had ik helemaal niet na onze intensieve wandeltocht… De mensen die mij goed kennen, weten dat staptochten helemaal niets voor mij zijn en al zeker niet met sandalen op een rotsachtige ondergrond. Maar het was het allemaal volledig waard!

Na een dik half uur stappen terug richting de auto vertrokken we opnieuw naar Franschhoek. Hier hadden we een lodge geboekt voor één avond. Anouk was hier al eens lekker gaan eten en nam ons mee om ook eens van de lekkernij te kunnen genieten. Amaai, ze had niet overdreven! Lekkeeeeer! Het enigste nadeel was dat het keukenpersoneel al rond 10 uur naar huis vertrok. Spijtig voor Tom, want hij had al voor het hoofdmenu beslist dat hij zeker en vast nog een sorbet met mango ging eten. Hiervoor was hij echter te laat. Als dessert kochten we dan maar een extra flesje wijn om in onze lodge te consumeren. Wat hebben we die avond veel gelachen! Spijtig genoeg mag ik de gemaakte filmpjes niet online plaatsen. In onze kamer stond één 2 persoonsbed en één stapelbed. Aangezien er geen afbakening was aan het bovenste gedeelte van het stapelbed was Leentje bij mij en Melissa in het 2 persoonsbed gekropen. In het begin viel dit allemaal goed mee en was dit plezant tot ik de volgende ochtend opstond met verschrikkelijke rugpijn.

Dinsdag: Hermanus en bezoek aan Albert Hoek

Na een dagje met Anouk en haar familie te vertoeven, splitsten onze wegen opnieuw.  Zij vertrok naar Wellington en wij naar Hermanus. Hier zouden we eerst een paar souvenirwinkels bezoeken en vervolgens genieten van een prachtige zonsondergang. Spijtig genoeg viel dit plan in het water door de regen. We deden dus enkel souvenirwinkels.

Albert Hoek verbleef tijdens deze vakantie in zijn vakantiehuisje te Hermanus wat ons op het idee bracht om hem eens een bezoekje te gaan brengen. We maakten kennis met zijn  vrouw, zoon, schoondochter en kleinkind. Lieve mensen waarbij we hartelijk werden ontvangen met een koffie en een stukje melktaart. Albert vond dat we de lerarenziekte al hadden opgelopen. ‘School, school, school’ dat was het enigste waarover we volgens hem nog praatten. Dinsdagavond besloten we opnieuw naar huis toe te gaan en samen met Steven iets te gaan eten. ’s Avonds voor het slapen gaan gingen Melissa, Leentje, Tom en ik nog een film kijken. Blijkbaar waren we allemaal heel erg moe want niemand van ons 4 was nog wakker op het einde van de film.

Woensdag: Green market – Welligton

Souvenirs, souvenirs, souvenirs! Onze ontwikkelingsstage begint op zijn eind te lopen… spijtig genoeg. Deze week was eigenlijk ook de laatste week waarin we souvenirs konden kopen aangezien de komende weken heel hard gewerkt zal moeten worden. Green Market is daarvoor de meest geschikte plaats. Eigenlijk is dit een soort pleintje met, zoals de naam het zelf zegt, een Afrikaans marktje. Leuke Afrikaanse juweeltjes, kaders, t-shirts,… Het enigste nadeel is dat je hier moet afbieden om een goede prijs te betalen. Gelukkig was Angelique hier goed in en hielp ze mij hiermee. Van 600 rand naar 150 rand… Duidelijk een roeping gemist, een echte “commerçante”. Bijna tot op het einde vond ik dit allemaal zeer aangenaam totdat ik met Leentje aan een kraampje kwam met leuke armbandjes. Ik zocht 5 armbandjes met een schelpje tussen de hopen armbandjes zonder schelp. Na lang zoeken had ik er 5 gevonden. Joepie! Tot ik de prijs hoorde. Leentje en ik gingen eens onze onderhandelkunsten bewijzen. Blijkbaar niet zo goed want de verkoper werd boos op ons. Volgens hem hadden we zijn hele kraam overhoop gelegd en had hij nu hopen werk. Een beetje verbaasd bekeken Leentje en ik het spektakel van een boze verkoper die zijn armbandjes in de lucht zwierde. Mijn 5 armbandjes mochten op dat moment 5 rand gekost hebben, kopen deed ik niet meer.

Op het marktje waren ook enkele Afrikaanse dansers en zangers te zien. Het leukste was toen 3 oudere mannen voor ons terrastafeltje liedjes begonnen te zingen met gitaar en djembé. Ze verpersoonlijkten hun liedjes met Angelique en mijn naam en ons Ange mocht zelfs haar danskunsten eens bewijzen na het geven van een fooi.

Wellington: HERE WE COME!! Wat waren we allemaal in onze nopjes in ons kei coole mini-bus toen we richting Wellington reden. De muziek ‘vollenbak’, zingende meisjes ‘vollenbak’ en het verlangen naar de dansplaats Bella’s werd steeds groter. Mooie herinneringen werden opnieuw herbeleefd.

Als verblijf in Wellington hadden we gekozen voor een lodge die uitgebaat wordt door Belgen. Het was toch een beetje raar om andere mensen ‘Vlaams’ te horen praten in Zuid-Afrika.

Donderdag: Werken voor school

Tom, Leentje en Melissa vertrokken na een stevig en lekker Belgisch ontbijt richting Tafelberg. Zij waren van plan om deze te beklimmen. Wat was ik blij dat ik al op de Tafelberg was geweest en samen met Angelique thuis kon blijven. We besloten voor school te werken terwijl de andere 3 een dikke 2 uur stap- en klimplezier beleefden.

De lodge had een prachtige tuin met zwembad en een grote BBQ wat ons de gelegenheid gaf te braien. We hebben ervoor gekozen om donderdagavond nog eens op ons gemak te zitten zodat we vrijdag en  zaterdag voor 200% kunnen werken voor school.

Vrijdag-zondag: Nog eens werken werken werken

Na opnieuw een lekkere Belgische ontbijt vertrokken we richting thuis. Eigenlijk is vrijdag heel kort te beschrijven: werken en naar de winkel gaan om de nodige materialen voor onze lessen te kopen.

Zaterdag verliep zeer gelijklopend. ' s Avonds kwam Anouk, haar mama, haar broer en enkele vrienden van Charlene braaien. Van enkele Afrikaanse vrienden hadden we vernomen dat ze een belangrijke rugbymatch moesten spelen in Wellington en vervolgens hun overwinning zouden vieren in de Bella’s. Party hardy dus. Dit konden we niet missen!

Nu is het uitkijken naar morgen en naar de volgende dagen van de week! Vanaf maandag zal de inspectie op de school aanwezig zijn. Ik ben echt benieuwd of er al dan niet een verschil zal te merken zijn bij de manier van les geven en aan het gedrag van de kinderen. Ze hebben voor de vakantie enkele duidelijke instructies gekregen waaraan ze zich zeker moeten houden tijdens de controle.

Nog enkele foto's van onze mini uitstap naar het winkelcentrum aan het Waterfront: