Klas 4D - vrijdag 25 april 2014

De laatste dag vóór de vakantie! Vandaag moest ik 2 lessen geven. Een les levensvaardigheden en een les wiskunde.

De les levensvaardigheden ging over muziekinstrumenten: blaas-, snaar- en slaginstrumenten. Ik deelde enkele prenten van muziekinstrumenten uit. Opdat voor alle zekerheid de leerlingen deze muziekinstrumenten zouden kennen, overliep ik alle namen van de instrumenten. De leerlingen beluisterden enkele muziekfragmenten en moesten de juiste prent bij een muziekfragment plaatsen op het bord. Op het bord waren de muziekinstrumenten ingedeeld in 3 groepen zodat ze de prenten ook in de juiste kolom moesten ophangen. Ze gaven zelf nog enkele voorbeelden van blaas-, snaar- en slaginstrumenten die zij kennen en die volgens hen typisch Afrikaans waren. Diegene die ik niet kende, mochten de leerlingen op bord tekenen en het geluid nabootsen met hun mond. Toonhoogte en melodie werd uitgelegd en op de muziekfragmenten toegepast. Een leerling gaf ‘blokfluit’ als voorbeeld van een blaasinstrument. Juist! Maar de leerkracht haalde opeens een blokfluit uit haar kast. De leerlingen vroegen of ik hierop iets wou spelen. Hierover heb ik toch een beetje getwijfeld aangezien er toch enkele kinderen zijn die bepaalde ziektes hebben. Uiteindelijk heb ik het toch maar gedaan.

Nadat de leerlingen het werkblad hadden ingevuld veranderde de klas even in een orkest. Ik deelde de klas in groepen in. Elke groep bootste de klank van een bepaald instrument na met de stem. Wanneer ik een groep aanwees, moest die het geluid van zijn gekozen instrument nabootsen. De kinderen lachten en maakten duidelijk plezier. Achteraf duurde het wel langer om ze weer stil te krijgen.

De les wiskunde ging over cm en mm. Na een korte herhaling mochten 2 kinderen naar voor komen. Bij de ene leerling mat ik de lengte van de neus en bij de andere de lengte van de voet. De leerlingen moesten beslissen of het volgens hen zinvoller was om de maat uit te drukken in cm of in mm. Beide afmetingen moesten ze omzetten naar cm of mm.

Aan het begin van een les maak ik steeds 3 afspraken. Één van die afspraken is dat de leerlingen moeten blijven zitten en als ze een vraag hebben enkel hun hand in de lucht moeten steken. Wanneer ik vroeg wie vooraan aan het bord wou komen, waren er duidelijk enkele leerlingen die deze regel vergeten waren. Staande op de toppen van hun tenen en met hun vinger zo hoog mogelijk in de lucht riepen ze  ‘juffrou, juffrou!’ Deze leerlingen moesten duidelijk de afspraken nog leren nakomen. Daarom vermaande ik hen dat ik ze niet zou kiezen als ze niet op hun poep zouden blijven zitten.

 Maandag, na de vakantie, komt de inspectie langs. Hierdoor kan ik in mijn klas een hele dag geen les geven. Mijn leerkracht krijgt de inspectie zelf ook over de vloer en dit was eraan te merken. De les die ik vandaag gaf is namelijk dezelfde die hij maandag zal geven. “Op deze manier weten de kinderen al goed wat te doen.” zei hij.

Vandaag ben ik heel wat extra informatie te weten gekomen over FAS in Zuid-Afrika. Ik heb een interview afgenomen van 2  leerkrachten die zich in deze school iets meer dan de anderen bezig houden met FAS-kinderen.  Echt een beetje meer… want veel is het niet omdat ze hierover alles zelf moeten te weten komen door opzoekingswerk. Er zijn hier veel FAS-kinderen aanwezig, maar toch worden er geen cursussen of infosessies voorzien. Wel is er een zorgjuffrouw in deze school aanwezig die af en toe hulp biedt. Maar van deze zorg kunnen de kinderen maar tot graad 3 genieten. Vanaf graad 4 moeten de kinderen zelf met hun problemen kunnen omgaan. In deze school zijn 1500 leerlingen aanwezig. Uit onderzoek weet ik dat statistisch 120 op 1000 kinderen hier aan FAS lijden. Omgerekend voor deze school betekent dit concreet dat één zorgleerkracht ondersteuning moet bieden voor 180 leerlingen. Onhaalbaar dus! Ze heeft eigenlijk de extra hulp opgegeven. Ik kijk al uit naar de laatste week in Klapmuts om zelf te ondervinden hoe de FAS-kinderen denken en voelen.

De plannen zijn gemaakt.

Vandaag hadden we een afspraak met de directeur Ron Frans. We bespraken onze ideeën voor de komende 3 weken op school. Bij mij zijn deze FASD gerelateerd. De laatste stageweek zal ik gedurende 4 dagen samenwerken met 7 leerlingen die aan deze aandoening lijden om aan hun competenties te werken. Ik ga dit doen aan de hand van een koffer. Deze koffer is in 4 ruimten onderverdeeld met schappen. Elke ruimte staat voor een andere competentie: de sociaal-emotionele, de motorische, de cognitieve en de affectieve competentie. Voor elke competentie zal ik verschillende opdrachten voorzien. Elke opdracht zal op een werkfiche genoteerd worden. In elke ruimte zal het bijhorend materiaal aanwezig zijn. In de school zijn 2 leerkrachten aanwezig die zich met FASD kinderen bezighouden. Ik denk/hoop dat mijn koffer na mijn vertrek nog verder gebruikt zal worden. Morgen interview ik de 2 vrouwen om extra informatie in te winnen.

De lessen die ik vandaag geobserveerd heb, waren helemaal op dezelfde manier opgebouwd als de voorgaande. Meestal is er eerst een klassikale instructie, vervolgens schrijft de leerkracht iets op het bord en vervolgens schrijven de kinderen de teksten over.

 

Vandaag heb ik een bezoekje gebracht aan graad R. Om voor de hand liggende redenen koos ik uiteraard  om in de klas van onze gastvrouw, Charlene  te observeren. Wat zijn de kindjes hier schattig! Eerst hielp ik een beetje op de speeltuin en vervolgens zag ik een muzikaal spel. Juf Charlene is duidelijk een goeie juf. Ze maakt afspraken en wijst de kinderen er duidelijk op wanneer ze iets doen wat niet toegelaten is. Charlene vindt het extreem belangrijk dat de kinderen zich goed voelen in de klas en nooit uitgelachen worden. Tijdens het spel, waarbij 2 leerlingen in een cirkel gaan staan en elkaar nabootsen, mochten de anderen niet lachen. Lachten ze toch dan moesten ze uit de cirkel stappen.

Tijdens het muziekspel met de tamboerijn  zag je duidelijk dat heel wat kinderen muzisch aangelegd zijn. Er waren heel wat ritmische melodieën te horen.

Gisterenavond heb ik tot heel laat doorgewerkt. Omdat de boog niet altijd gespannen kan staan , mag zwaar werk af en toe wel eens onderbroken worden door een pauze. Concreet wil dit zeggen, even de tijd nemen voor een ijsje en een gelaatsverzorging en vervolgens er weer voor 100% invliegen! Deze avond moeten wij zelf koken aangezien het ouderavond is op school en Charlene pas laat thuis zal zijn. De ouderavond start hier pas om 19u30.

Het geplande hardlopen van gisteren is uitgesteld naar vandaag aangezien mijn bezeerde teen op dat ogenblik geen ‘gezonde activiteiten’ meer toeliet. Maaaar straks lopen we de hele wijngaard af! Leentje, Melissa en ik zijn er klaar voor.

The weather ... is getting cold.

2 super lieve meisjes uit mijn klas. Het linkse meisje is het meisje dat mij vandaag een hele reep chocolade wou geven.

Net zoals gisteren heb ik een leuke dag gehad in Klapmuts Primary. Hetgeen mijn medestudenten hier de voorbije weken hebben ervaren, heb ik zelf nog niet ondervonden.

Vandaag kwam een leerling te laat binnen in de klas tijdens de les Natuurwetenschappen (NW). De juf vroeg de reden hiervan en kreeg als antwoord dat haar papa op haar zus had geslagen omdat zij naar geld vroeg. Het leek alsof de leerkracht dit de normaalste zaak van de wereld vond en liet het kind gewoon plaats nemen. De leerkracht die NW geeft, is net terug na 4 maanden zwangerschapsverlof. Zij wist niet welke leerstof de leerlingen het laatst hadden gekregen waardoor ze nog wat moest zoeken wat ze kon geven. Na 30 minuten kregen de leerlingen uitleg over ‘vaste stowwe, vloeistowwe en gasse’. De inleiding gebeurde klassikaal en bestond louter uit het opsommen van enkele voorbeelden. Vervolgens ging de leerkracht aan de slag zoals de juf uit de bibliotheek, namelijk ze noteerde enkele begrippen die de leerlingen vervolgens moesten overschrijven. Om mij een beetje nuttig te maken stapte ik rond en controleerde op schrijffouten. De kinderen schrijven enorm traag, maar heel mooi… zelfs de jongens.

De les werd kort onderbroken omdat enkele leerlingen de klas moesten verlaten om eten te halen. De helft van het aantal leerlingen at zijn ‘rijstebrij’ in de klas op. Opvallend was dat enkele kinderen muizenhapjes namen terwijl anderen reuzenhappen namen.

LV, een les over muziekinstrumenten, werd door dezelfde leerkracht gegeven als deze van NW. Ze gebruikte voor deze les gewoon dezelfde werkmethode als bij NW. Op het einde was er een luisteropdracht over een leeuw. Dit gebeurde aan de hand van een CD. Ikzelf zat vooraan in de klas om te observeren en verstond van de opname helemaal niets door het te lage geluidsvolume. Gelukkig merkte de leerkracht dit zelf op na 2x luisteren en las vervolgens de tekst voor. Morgen geef ikzelf de volgende les LV. Hiervoor zal ik muziekfragmenten gebruiken en eventueel enkele muziekinstrumenten nabootsen met mijn stem (toonhoogte en melodieën).

Wiskunde wordt steeds gegeven door de klasverantwoordelijke. De leerlingen kregen vandaag een herhalingsoefening op een blaadje met hierop 10 maaltafels. Deze oefening moesten ze als test invullen. Twee leerlingen (nochtans niet de rekenzwakke) hadden alles fout. Sommigen hadden alles juist! Vandaag werd met een nieuw onderwerp gestart: centimeters en  millimeters bepalen en tekenen. De inleiding vond ik zinvol. De oefeningen werden eerst op het bord geschreven en de leerlingen konden vervolgens aan de slag gaan. Elke leerling beschikt over een lat omdat de leerkracht er voor hen steeds één meebrengt. Op de ene zijde staan de centimeters en op de andere de millimeters. Wanneer ze iets in cm moeten tekenen, gebruiken ze de ene zijde en voor mm de andere… Ze kunnen het verband tussen cm en mm volgens mij nog niet leggen. In het begin hielp ik net zoals gisteren de rekenzwakke leerlingen. Eigenlijk hadden deze leerlingen gewoon een duidelijkere instructie nodig die bovendien meerdere malen herhaald en voorgedaan moest worden. Eenmaal ze het begrepen hadden, waren ze ermee weg. Een probleem dat ik bij verschillende leerlingen vaststelde, was dat ze begonnen te meten vanaf 1cm… Een lijn van 8cm was zo dus slechts 7cm. Uiteindelijk heb ik bij veel leerlingen extra uitleg moeten geven. Ik heb dan aan de leerkracht gevraagd of ik de werkschriften mocht verbeteren. De kinderen hadden het na mijn extra uitleg duidelijk beter onder de knie! Hier en daar maakten enkele kinderen nog wel fouten, maar de meesten hadden bijna alles juist! Ik had enkele toffe stickers meegebracht om op het einde van de les de kinderen te kunnen belonen met bv. een lachende smiley.

Na deze les was het aan mij om de eerste keer les te geven in Klapmuts. Deze les verliep enthousiaster dan ik had verwacht. Ik ben nieuw en de kinderen zijn niet zoveel interactie gewoon, maar dit was niet te merken. Als inleiding gebruikte ik een voeldoos met materialen erin die herkenbaar zijn voor een bepaalde weersomstandigheid bv. een sjaal, een teenslipper, wanten, een regenjas,… Ze kregen telkens als opdracht om deze kledingstukken aan te trekken en om te vertellen of ze het warm of koud hadden. Daarna volgde ‘The Weathersong’. Hiervan had ik gisteren de lyrics gekregen maar geen melodie. Ik moest dus zelf iets verzinnen wat geen makkie was voor een ‘zangtalent’ zoals ik.

Uiteindelijk had ik gekozen voor een soort ‘kampvuur’ lied en om in de handen te klappen. Ik zong de zin eerst voor en de leerlingen moesten die vervolgens herhalen. Het is een machtig gevoel als 32 kinderen samen zingen en plezier maken. Wel zag ik enkele leerlingen kijken en sukkelen met het in de handen en op de benen klappen. Maar het was een plezant bewegingstussendoortje. De nieuwe woorden leerden ze aan op ongeveer dezelfde manier zoals de leerkracht het altijd doet. Ik zei het woord voor en de leerlingen herhaalden. Het grote verschil was wel dat bij elk woord de leerlingen een gevoel moesten plaatsen en dit moesten uitdrukken door intonatie en met bewegingen. Tenslotte moesten de leerlingen het werkblad invullen.

De laatste les van de dag was een les SW: de geschiedenis over het leiderschap van Nelson Mandela. De les werd ingeleid aan de hand van een voorbeeld van een slechte leider. ”Een slechte leider is bijvoorbeeld iemand die zijn werknemers of zijn vrouw slaat.” Hierbij maakte de leerkracht enkele bewegingen wat de leerlingen hilarisch vonden. Eigenlijk vond ik dit echt een moment om stil te staan bij het feit dat heel wat kinderen dit regelmatig zelf meemaken. Natuurlijk kwam ook de apartheid ter sprake. Als enige blanke in het klaslokaal vond ik dit even ongemakkelijk, maar de leerkracht loste dit goed op door te zeggen dat ik meer dan welkom ben.

Vandaag had een leerling een groot stuk chocolade voor mij en de leerkracht mee. Ook had eerder vandaag een ander meisje mij enkele snoepjes aangeboden. De leerkracht accepteert dit allemaal wat het voor mij moeilijk maakt om dit zelf niet aan te nemen. Dit geeft me een dubbel gevoel!

Zoals eerder vermeld, geef ik morgen een les over muziekinstrumenten. Vrijdag geef ik 2 lessen: wiskunde en NW.

Daarnet was ik even in paniek! We waren naar de winkel gegaan en hadden heel wat goed gevulde zakken die we met ons 4 moesten dragen. Mijn zak had ik bovenop mijn voeldoos geplaatst om zo alles in 1 keer mee te kunnen nemen. Duidelijk geen goed idee! De handvaten van de voeldoos braken af en boenkpatat de plastieken doos vol met ‘goeders’ viel vlak op mijn teen. Enorm veel pijn deed dit! Gelukkig staat hij niet krommer dan hij voordien al stond en is hij nog steeds beweegbaar. Nu kunnen Leentje, Melissa en ik onze goede voornemens toch nog waar maken en gaan hardlopen.

Klapmuts!

Wat een weekend! Ondanks we alleen zaten van donderdagavond tot maandagavond hebben we heel wat toffe dingen gedaan. Dankzij een leerkracht uit de Eversdal leerden we heel wat nieuwe mensen kennen en hadden we vervoer naar enkele leuke plekjes. Ze had immers donderdag het telefoonnummer van haar zoon gegeven.

Maandagavond moesten we opnieuw veranderen van gastgezin. Joepie! Richting de Eliots! Voor Angelique haar verjaardag waren we al eens op bezoek bij hen geweest, maar toch bleef het spannend! Zoals verwacht kregen we een zeer warme ontvangst. We aten nog een lekkere avondmaaltijd (met maïstaart hetgeen ik nog nooit gegeten had). Tijdens de maaltijd besprak Charlene hoe alles er de komende weken zal uitzien. Het was bijgevolg weer half één vooraleer we gingen slapen. Vier meisjes onder elkaar kunnen duidelijk moeilijk stoppen met praten.

Vandaag was het onze eerste dag in Klapmuts Primary. Het gebouw is nieuw, verzorgd en zeer modern. De kennismaking met de directeur was kort. Dit verliep in de personeelskamer in het bijzijn van alle andere leerkrachten. We moesten onszelf voorstellen en vervolgens terug gaan zitten. Bij het belsignaal werden we begeleid naar de bibliotheek. Arm lijkt de school helemaal niet wanneer je hier binnenstapt. In de bibliotheek zijn heel wat boeken te vinden die allemaal alfabetisch gerangschikt staan. De muren zijn beschilderd met mooie afbeeldingen en er zijn enkele laptops ter beschikking. De verantwoordelijke van de bibliotheek bracht ons naar de klassen waar we de komende 2 schoolweken les zullen geven. Voor mij gaat het om graad 4, klas 4C. Vanaf deze graad hebben de leerlingen geen vast klaslokaal en geen vaste leerkracht meer. Ze moeten om een bepaald vak te volgen steeds verlopen van klas naar klas. Ongeveer hetzelfde systeem zoals bij ons in de middelbare scholen. Wel is er steeds een klasverantwoordelijke. De klasverantwoordelijke van 4C is een zeer aangename, vrolijke en lieve man. Deze man heeft duidelijk een vrouwelijk kantje waardoor zijn lessen heel aangenaam zijn om bij te wonen. Niet dat het anders niet aangenaam zou zijn, maar het is gewoonweg leuk om hem zien les te geven. Eigenlijk was ik positief verrast door alle educatieve prenten die in de klas omhoog hingen. Hij vertelde vol trots dat hij deze allemaal zelf had gemaakt omdat hij het belangrijk vindt dat alles visueel wordt voorgesteld. 
 

Kindjes van graad 4C

De eerste les die ik bijwoonde was een les wiskunde over breuken. In deze school worden dezelfde handboeken gebruikt als in Eversdal. Qua tempo zal er waarschijnlijk weinig verschil zijn aangezien de lessen die ik in Eversdal in graad 4 heb gegeven ook hier al gegeven zijn.

Wel was de manier van lesgeven hier een beetje anders. Zoals eerder vermeld had de leerkracht heel wat educatieve platen op de muur hangen. Daar waren ook breukenplaatjes bij. Deze gebruikte hij tijdens deze les echter niet. Er werden heel wat oefeningen klassikaal aan bord gemaakt en vervolgens gingen de leerlingen individueel aan het werk. De rekenzwakke leerlingen kregen een ander werkblad. Observeren is leerrijk, maar ik maakte mezelf toch nuttig en hielp de leerlingen die vragen hadden. Ook de 2 rekenzwakke leerlingen hielp ik met het werkblad in te vullen. Op dit werkblad stonden enkele cirkels met daaronder de breuken op basis waarvan ze de cirkels moesten indelen.

Vooraleer ik van start ging vertelde de leerkracht mij hoe ik de leerlingen moest helpen. Aan een belangrijk onderdeel van breuken werd geen aandacht geschonken: alle delen moeten gelijk zijn. In deze school komt dit niet ter sprake. De leerlingen delen de cirkel in ongelijke delen en kleuren vervolgens het gevraagde aantal delen in. Dit weerhield mij niet om dit toch te vermelden bij de rekenzwakke leerlingen.

De volgende les die ik observeerde was een les Engels. Lezen op een correcte manier is voor de leerkracht zeer belangrijk. Hij leest zin per zin voor en laat deze steeds door alle kinderen tezamen 5x voorlezen. Hierdoor gaat veel tijd verloren en zien de leerlingen niet veel inhoud binnen een lesperiode. Morgen moet ik een les Engels geven over het weer. Deze les ga ik zo veel mogelijk trachten aan te passen aan mijn persoonlijk inzicht, maar toch zal ik de werkwijze van de leerkracht ook toepassen. De kinderen zijn het zo gewoon en de leerkracht vindt het uitermate belangrijk.

In mijn klas zitten 33 leerlingen. Dit valt best goed mee vond ik! Ik had van mensen gehoord dat er vaak 50 leerlingen per klas aanwezig zijn. De leerlingen leken braaf en vonden het zalig wanneer ze een oefening correct hadden opgelost. ‘Yes, yes, yes ik es reg’ zeiden ze dan.

De laatste les die ik heb bijgewoond, was een les in de bibliotheek… of wat je tenminste een les kan noemen. De kinderen kregen 2 slides te zien die ze moesten overschrijven. Tijdens het schrijven werden ze helemaal aan hun lot overgelaten. Op het einde van de les kwam de leerkracht even langs om de 2 slides voor te lezen en om de kinderen terug naar de klas toe te sturen.

 

Vanavond zal het lang werken worden. Duim morgen allemaal voor een goed verloop van mijn eerste les in Klapmuts!

 

Lagere school Eversdal ik ga je missen!

Dinsdagavond hadden Angelique en ik inkopen gedaan om 100 leerlingen een stukje broodpudding te kunnen laten proeven tijdens ‘Welkom in klein België’. Ook enkele knutselmaterialen hadden we aangekocht zodat alles er tip top in orde zou uitzien op de grote dag! Dinsdag zaagden we ook nog de stokken op maat die moesten dienen als verbindingselementen tussen de bollen van het Atomium… Een zaag hadden we niet dus gebruikten we een mes. Vanaf nu zal Caren geen rechte stukken brood of vlees meer kunnen snijden. Het mes staat immers nu helemaal schots en scheef.

Gepakt en gezakt vertrokken we gisteren (= woensdag) richting school. De eerste taak op onze planning was broodpudding maken. Een moeilijk recept was het niet, dus de kans op slagen was groot. Dit dachten we toch tot we merkten dat we de vanillestokjes thuis waren vergeten. Gelukkig was er dicht in de buurt van de school een OK supermarkt. Na onze laatste aankoop konden we aan de slag gaan. Eerder deze week hadden we aan het schoonmaak-/klusjespersoneel laten weten dat we iets op school zouden maken. Het duurde niet lang vooraleer ook zij in de keuken aanwezig waren. Zoals jullie waarschijnlijk wel kunnen raden, bleef het niet alleen bij toekijken maar wilden ze ons onmiddellijk helpen. Deze hulp aanvaardden we met plezier aangezien we nog heel wat werk voor de boeg hadden.

Na ongeveer 3 uur koken, gingen we aan de slag met het versiermateriaal en het Atomium. Iedereen had ons gezegd dat we zotte dingen zouden moeten berekenen om de juiste plaats van onze stokjes te vinden op de ballen. Alle kennis waarover ik beschikte en die volgens mij van toepassing was, gooide ik in de strijd. Eerst de omtrek van de bal meten, vervolgens de straal berekenen, de hoekpunten van een rechte driehoek aanduiden,… Terwijl ik mijn wiskundig talent gebruikte, versierde Angelique de tafels. We hadden ervoor gekozen om dit project te laten doorgaan in de ‘Oink’. Dit is de feestzaal van de school. De naam Oink komt volgens mij van het geluid dat een varken maakt… Het logo van de school is een zwijn dus dit lijkt mij logisch.

In deze zaal was bijna alles aanwezig dat we nodig hadden. Misten we iets dan konden we het door de klusjesmannen laten brengen, bv. de mobiele wanden om de ruimte kleiner te maken.

Yes yes yes! Het Atomium was bijna klaar en het ziet er nog goed uit ook. Wat ben ik fier op mezelf. Enkele minpuntjes aan dit werk waren dat we 2 stokken te kort kwamen, dat de constructie niet op 1 bol kon blijven staan en dat ik mij had verbrand aan de hittetang (hiermee maakte ik de gaatjes in de ballen).

Als laatste opdracht van deze dag hingen we alle affiches en pijltjes op in de school.  

18 uur…  Aangezien Caren weer niet thuis was, moesten we zelf vervoer regelen. Dit hadden we tijdens de eerste pauze gedaan. Een jonge leerkracht stelde zich kandidaat, lang moesten we dus niet zoeken. Klaar om naar huis te gaan, stonden we te wachten aan de sportvelden. Hier hadden we afgesproken maar hij was niet te zien. De leerkracht wiskunde van graad 7 passeerde en vertelde ons dat zijn auto al weg was. Ik dacht dat hij een grap maakte. Maar dit was niet het geval. ‘Hij is ons vergeten!’ Na 5 minuten lachen uit miserie, hoorden we een auto trompen. ‘Hij is ons niet vergeten!’ Zijn auto stond blijkbaar aan de voorkant van de school en hij moest omrijden.

Na school deden we inkopen in de supermarkt voor 4 dagen. Tijdens deze lange ‘naweek’ zijn Angelique en ik alleen thuis. Caren is vandaag om 14 uur vertrokken naar haar mama om haar verloving aan te kondigen. Ook vandaag moesten we dus vervoer zoeken om van de school naar huis te geraken. Na ons project hadden we nog heel wat opruimwerk, bespraken we onze ervaringen met de directeur en namen we afscheid van alle kinderen en het personeel. Het keukenpersoneel van de nazorg is de max! Natuurlijk wisselden we onze Facebook uit om in contact te blijven.

Cobus voerde ons vandaag rond 15uur naar huis. Hij vertelde ons dat we op elkaars schoot moesten zitten aangezien hij met een ‘bakkie’ rijdt. Het woord bakkie klonk bij ons als muziek in de oren! Hier in Zuid-Afrika zitten de mensen vaak in de laadbak om ergens naartoe gevoerd te worden. Hij vond dit oké! Zaaalig! Net een cabriolet.

Het project zelf: Ik ben dooooolllllgeeellluukkkiiggg! Wat was dit tof!

De eerste klas kwam vanmorgen wel wat later aangezien de leerlingen eerst nog ‘saal’ hadden. Hierdoor moesten we een paar opdrachten laten vallen. We kozen ervoor eerst onszelf en België voor te stellen en daarna de Belgische hoedjes te knutselen. Na de instructies gingen de leerlingen aan de slag. Hier en daar moesten we eens helpen, maar eigenlijk stonden we er een beetje van versteld hoe goed de leerlingen dit deden. Tijdens het knutselen speelden enkele Belgische liedjes en tekenden we de Belgische vlag op het gelaat van de kindjes. Een pluimpje hier, een beetje glitter daar en de hoedjes waren klaar. Het eindresultaat was echt mooi! De kinderen straalden! Na het knutselen volgden de spelletjes op het sportveld. Chinese voetbal begrepen ze snel. Af en toe vloog de bal enkele meters weg, maar het spel bleef aangenaam en actief. Angelique en ik hadden elk een groep van ongeveer 15 leerlingen. In mijn groep stonden op het einde van het spel al 2 leerlingen omgedraaid. Spijtig genoeg hadden we niet de tijd om nog een spelletje te spelen. De kindjes gingen binnen hun hoedjes en hun vlagje halen en kregen vervolgens een servet. Proefmoment! ‘Lekker’ hoorden we.

De tweede klas kwam net na de pauze. Deze was wel op tijd volgens planning. Net zoals bij de vorige groep deden we de voorstelling, knutselden en speelden Chinese voetbal. Chinese voetbal is duidelijk een voltreffer. 1 leerling spande zich zo hard in dat zijn broek scheurde. Hilarisch!

We hadden nog enkele andere spelletjes voorzien waaronder 2 waterspelletjes. Het eerste waterspel was een soort estafette waarbij de leerlingen in 5 groepen werden ingedeeld. De opdracht was om als eerste alle snoepjes te gaan halen. Klinkt simpel, maar dit was het niet aangezien de snoepjes in een bak vol met water zaten en de kinderen hun handen niet mochten gebruiken. De kinderen gingen hier helemaal in op! Zalig om als leerkracht te zien hoe de kinderen het uiterste van zichzelf geven om toch maar als eerste groep alle snoepjes te verzamelen. Bij sommige kinderen verdween hun gezicht in het water tot aan hun oren .

Het volgende spel was een variant op tikkertje. De tikkers moesten met een natte spons een leerling aangooien. Hij/zij werd dan de nieuwe tikker. Wat gebeurde echter: de kinderen liepen amper weg. Ze wilden aangetikt worden door een natte spons. Spijtig genoeg voor hen wisten we hiervoor de oplossing. Werden ze aangetikt dan moesten ze naar het Belgisch leger gaan en 5x pompen.

Het laatste spel was ‘Dikke Bertha’. Tijdens het spel konden we zo zien wie rugby speelt en wie niet. Een rugbyspeler loopt zeer vlot door een mensenmassa  en verdedigt zich op een herkenbare manier.

Op het einde kregen de leerlingen een keuzemoment. Dikke Bertha bij mij of sponzentikkertje bij Angelique. De groepen waren ongeveer gelijk.

In België laat ik de leerlingen vaak tot rust komen na een les LO door ze neer te laten zitten, de ogen te laten sluiten en pas te laten opstaan wanneer volgens hen een minuut gepasseerd is. Dit pasten we hier ook toe. Na de spelletjes volgde het proefmoment en mochten de kinderen als echte Belgen ‘Klein België’ verlaten.

Doorheen de hele voormiddag zijn heel wat mensen komen kijken: de onderdirectrice, Afrikaanse studenten, leerkrachten,… Achteraf hoorden we heel positieve commentaren.

Ik heb met een tevreden gevoel deze school in Everesdal verlaten. Toch heb ik ook een beetje hartzeer. De leerkrachten, de leerlingen, de sfeer, de omgeving,… alles is hier zo goed! Ik ga de school echt missen! Eigenlijk ben ik een beetje jaloers op de studenten die hier volgend jaar stage zullen lopen… een beetje veel.

'Bonjour juffrou'

Vanochtend werd ik door de leerlingen van graad 5 begroet met de woorden 'Bonjour juffrou'.
Het was duidelijk dat ze wilden bewijzen dat ze heel wat woorden van gisteren hadden onthouden.


De les wiskunde 'Equivalente breuken' is goed verlopen. Tijdens het observeren had ik opgemerkt dat de leerlingen al heel goed met breuken konden werken. De quiz en inleiding verliepen hierdoor zeer vlot. Tijdens de quiz kwamen enkele leerlingen vooraan in de klas zitten (op de grond). Dit vond ik zeer raar maar juf Rina vertelde mij dat ze anders het bord niet goed konden zien. Net zoals in graad 4 hadden Angelique en ik ervoor gekozen een breuk op bordjes te laten inkleuren met blaasstiften. Het verschil was dat de leerlingen uit graad 5 de bordjes in 4 en 8 gelijke delen moesten verdelen. Opvallend was dat de kinderen van graad 4 beter luisterden dan de leerlingen van graad 5. Ondanks zij een jaar ouder zijn, bleven sommige leerlingen verder blazen nadat ze klaar waren. Na enkele klassikale oefeningen aan bord met breukmagneten, mochten de leerlingen individueel werken. Gelukkig hadden we nog een extra werkblad voorzien voor de snelle werkers. Terwijl de leerlingen aan het werk waren, stapte ik rond en verbeterde ik hier en daar al eens een oefening. Op deze manier merken de leerlingen dat het belangrijk is dat ze goed nadenken en niet vlug vlug iets invullen. Op het einde van de les kreeg ik van verschillende leerlingen te horen dat ze het een leuke les vonden! Ik was blij dit te horen, want ik had me tijdens deze les toch eens moeten kwaad maken. Ik had al 2 maal gevraagd de bordjes in de bank te steken, om prutsen te vermijden, en bij 1 leerlinge lag het bordje nog steeds op de bank. Ik vertelde haar dat ik niet tevreden was en vroeg haar wat hiervan de oorzaak zou kunnen zijn. Hierop wist zij het antwoord niet, wat liet merken dat ze helemaal niet geluisterd had. Maar de leerlingen vonden het een leuke les en ze begrepen alles. Dit zijn toch 2 zaken waaraan een goede les moet voldoen. De beoordeling van de juf was in ieder geval super!
Na de les hebben Angelique en ik verder gewerkt aan de materialen voor overmorgen: 60 vlagjes gemaakt, pijltjes, de affiche afgedrukt, slingers gemaakt,... Ook hebben we enkele afspraken gemaakt met het personeel van de school i.v.m. de keuken die we morgen mogen gebruiken.

Op school is een pleintje/ontspanningsplekje waar Angelique en ik soms gaan zitten. De vrouwelijke leerkrachten zijn hier nooit te zien, de mannen daarentegen elke pauze. Vandaag vertelden we dat we het Atomium aan het nabouwen zijn. Aan de hand van een prent konden we ons plan verduidelijken. 'Dit sal moeilik wees.' wisten ze ons allemaal te vertellen. Waarop ons antwoord was: 'Julle onderskat die Belgische vroue!'. Maar diep van binnen weten we dat we straks nog zullen sukkelen.
Ik ben benieuwd! De leerkrachten gaan in ieder geval al voor ons duimen.
De foto's van de constructie zullen vandaag of morgen op mijn blog verschijnen. Hier alvast een voorbeeld van onze Belgische hoedjes!

De laatste schoolweek in Eversdal start.

Vandaag heb ik geobserveerd in graad 5 bij juffrouw Rina. Leuke vrouw is zij! Haar manier van aanpak in de klas is, net zoals bij meester Anton uit graad 4, goed! Net zoals vele leerkrachten in België doen, laat zij de kinderen hun boekentas leegmaken en vervolgens in de gang zetten. Op deze manier is er meer bewegingsplaats en lijkt de klas netter. Een leerkracht kan zo de kinderen veel gemakkelijker individueel helpen en tussentijds nakijken zonder struikelgevaar. Juf Rina gebruikt heel wat beloningssystemen. Op het einde van een oefening gaan alle leerlingen die geen enkele fout gemaakt hebben recht staan. De juf telt hoeveel leerlingen per rij recht staan. Wanneer iemand uit de rij zich niet gedraagt, kan er van die rij een punt wegvallen.

Iets van de eerste zaken die de juf aan mij vroeg, was of ik de les over breuken ook bij haar in de klas wou geven. Ze had gehoord dat dit een super leuke les was. Na de les wiskunde en een luistertoets vroeg ze of ik een les Frans wou geven. Waarschijnlijk had meester Anton verteld dat ik bij hem in de klas de leerlingen enkele woorden Frans had aangeleerd. Snel maakte ik een PowerPoint en gaf vervolgens een dikke 30 minuten Franse les. Na de pauze moest ik dit ook in een andere klas van graad 5 doen. In beide klassen kende een meisje het woord bonjour. Wat waren de kinderen uit beide klassen enthousiast. Blijkbaar hadden de leerlingen tijdens dit half uurtje veel onthouden want tijdens de pauze kwamen er verschillende leerlingen ‘bonjour’ zeggen.

Het project komt dichterbij! Dit weekend hebben we alle bollen van het Atomium geverfd, vlagjes gemaakt, sjablonen voor de hoeden,… We hadden de bollen nog buiten laten liggen zodat ze tegen morgen helemaal droog zouden zijn. Aaahhh !! Verschrikkelijke ontdekking daarnet! Door de wind zijn de bollen van de tafel gerold en Coco, de hond, heeft zich duidelijk geamuseerd vandaag. Het zullen nog late avonden worden.

Pure verwennerij

Vandaag was de laatste dag in graad 4. Het is vrijdag en dat is te merken. Alles gebeurt op het gemak en er worden heel wat extra pauzes ingelast tijdens de lessen. Van 7u45 tot 10u30 heb ik geobserveerd. Op deze periode hebben de leerlingen een les Engels gehad en een bijeenkomst in de ‘feestzaal’. Tijdens de les Engels leerden de leerlingen zinnen ontleden in het onderwerp, werkwoord en ‘voorwerpdeel’.  Dit gebeurde aan de hand van vele voorbeelden aan het bord. De kinderen mochten zelf de zinnen verzinnen en vervolgens klassikaal ontleden.

De viering in de zaal was super mooi! Ik had al 2 besprekingen in deze zaal bijgewoond, maar nog nooit een viering. Het volkslied, liedjes voor Jezus, verjaardagliedjes en het liedje ‘Hakuna Matata’ werd door alle leerlingen tesamen gezongen. Op deze viering waren alle klassen aanwezig dus dit gaf een mooi resultaat. Ik had zelf even een kippenvelmoment. Leuk is dat de leerlingen die voorbije maand verjaard waren even in de kijker worden gezet. De kinderen glunderden en voelden zich fier dat ze recht mochten gaan staan tussen zo een grote massa en dat er vervolgens voor hen gezongen werd.

Na de pauze moest ik mijn les wiskunde over breuken aanbrengen. Ik had deze les wel honderd keer in mijn hoofd herhaald zodat ik zeker wist wat waar te zeggen. Het begin van breuken aanleren leek mij niet zo gemakkelijk, maar de kinderen waren hier super snel mee weg! Het enigste waar ze heel even bij sukkelden was als er een deel van het geheel werd weggenomen en daarna de rest te bepalen in een breuk. 2/5 van een stuk chocolade konden ze aanduiden, maar bij de rest bleven ze in het begin een beetje haperen bij 3/??. Na een tweetal voorbeelden konden ze de oefeningen probleemloos oplossen. De creatieve werkvormen die we in deze les hadden verwerkt vonden de leerlingen ‘de max’. Het gooien van ballen in een mand en zo bepalen welk deel van het totaal aantal ballen in de mand zat, het aanduiden van breuken op bordjes met blaasstiften en een cake verdelen en vervolgens opeten. De blaasstiften waren nieuw voor de leerlingen maar ook voor de leerkracht. De vraag ‘Waar heb je dat gekocht.’ heb ik verschillende keren beantwoord.

  

Voor het verdelen en eten van de cake zijn we naar buiten gegaan. Het is vandaag nog warmer dan gisteren. Eigenlijk een beetje te warm… of eerder te ‘doef’.

Nadat we terug naar de klas waren gekeerd, kreeg ik van de leerkracht een bedanking voor het goede werk en hééél veel cadeautjes van de leerlingen. Dit had ik helemaal niet verwacht, want ik had niet laten weten dat dit mijn laatste dag in de klas was. Zoals je op de foto kan zien heb ik veel chocolade gekregen: chocolade met karamel, chocolade met nootjes, chocolade met Turks fruit, melkchocolade, chocoladerepen, KitKat,… Andere leuke cadeautjes zijn: een lipbalsem, bodyshop producten, een zeepjes met de kleuren van Zuid-Afrika, een schminkzakje,…

Deze avond ga ik afscheid nemen van mijn mama en Johan. Zij vertrekken morgen terug naar België.

35°C ik lijk te smelten.

Vandaag heb ik onverwachts een les PSW moeten geven. 7u45 ik zat klaar om te observeren tot mijn leerkracht van graad 4 me riep met de vraag of ik deze les wou geven. Hij had nog enkele andere zaken die verricht moesten worden omdat volgende week de inspectie een kijkje komt nemen.

Natuurlijk vond ik dat niet erg. Les geven is 100 keer leuker dan observeren. Volmondig antwoordde ik dat het dik oke was. Hij vertelde mij dat de tekst gewoon door de leerlingen moest voorgelezen worden. Het thema van de tekst was gevoelens en emoties. Een onderwerp dat perfect gedramatiseerd kan worden. Het bleef niet bij ‘gewoon lezen’ maar ook een beetje uitbeelden. Het uitbeelden gebeurde zowel individueel, per 2 klassikaal als klassikaal. De leerlingen genieten hier ongelofelijk van.

Na het half uurtje les geven heb ik de les wiskunde geobserveerd, ‘gemarkt’ ( verbeterd) en Engels geobserveerd.

Tijdens de pauze kwamen bijna alle meisjes van de klas naar mij toe. Ik kreeg knuffels, tekeningen en vele complimenten. Niemand kan dit niet leuk vinden! Ik vind het in ieder geval fantastisch. 1 leerling van de klas kan een beetje Frans praten. Zij vertelde mij ‘Mademoiselle, tu es jolie. Je t’aime.” Waarop ik antwoordde: “Merci beaucoup petite fille, tu es très gentille. De andere kinderen keken gefascineerd en stelden vervolgens duizenden vragen om zaken te vertalen naar het Frans. Ik kan redelijk goed Frans spreken, maar soms was het toch even goed nadenken geblazen. Aangezien de leerlingen zo veel te weten wouden komen ga ik tegen morgen een klein onthoudblad opstellen.

Na de pauze was het mijn beurt om les te geven. Sociale wetenschappen. Een les over de verschillende soorten kaarten en zijaanzichten. De les startte met een zoektocht naar een schatkist in de klas aan de hand van een plattegrond van de klas. Het duurde niet lang vooraleer de leerlingen deze hadden gevonden. Vol ongeduld zaten ze te wachten om te zien wat binnen in de schatkist zou zitten. Hierin zaten 4 puzzels waarop nog 4 verschillende kaarten stonden afgebeeld. Op deze manier leren ze dat er verschillende soorten kaarten zijn die andere informatie aanbieden. Ook de legendes zijn steeds anders. Na het werken met kaarten moesten ze ‘syaansig en planaansig’ leren. Angelique en ik vonden het een goed idee om ook al het vooraanzicht aan te leren. Aan de hand van een fles waarop 3 pictogrammen bevestigd waren leerden de leerlingen het verschil kennen. 3 leerlingen kwamen naar voor om rond de fles te gaan staan en te beschrijven wat ze zagen. Dit hadden ze heel snel door. Net zoals de les van gisteren was deze les super verlopen. Het enigste minpunt was de hitte in de klas. Extreem warm! Zweten niet normaal. Buiten is het nu 35 graden en dat voel je!  

Morgen moeten we onze laatste les in graad 4 geven. Een wiskundeles over breuken. Deze hebben Angelique en ik al helemaal voorbereid. Alleen nog enkele materialen zoals: servieten, papieren bordjes en een taart moeten we nog gaan halen.

Hopelijk zal deze les even goed gaan als voorgaande! Ik hou jullie op de hoogte.

Op dit ogenblik is er een groot sportevenement op onze school. Vandaag spelen alle rugbyteams van de scholen uit de omgeving tegen elkaar.

Afrikaanse lessen is 'lekker'

Slecht geslapen deze nacht! Nochtans ben ik zoals alle andere schooldagen niet te laat in bed gekropen. Snel snel klaar maken en richting school. Voor de pauze hebben Angelique en ik onze les Afrikaans nog eens herhaald en samen met Cobus onze plannen voor volgende week donderdag besproken. Het nakijken duurde tot 10 minuten voor de pauze. Tijdens deze 10 minuten heb ik de klusjesvrouw nog een beetje geholpen met de koffietassen, bordjes en lepeltjes klaar te zetten voor de leerkrachten.

Streeesss de pauze is gedaan! Ondanks we goed voorbereid waren had ik toch een beetje  schrik. Dit omdat enkele moeilijke begrippen aan bod kwamen die ik moest uitleggen in het Afrikaans bv. Koude front. Tijdens de pauze had ik mijn powerpoint en materialen al klaar gezet. De eerste fase van de les met de weersgeluiden en het uitbeelden was een voltreffer. De leerlingen vonden dit duidelijk zeer aangenaam. Wanneer ik aan hen vertelde dat zij die weerstoestanden moesten uitbeelden, keken ze wel een beetje raar naar mij. Maar eenmaal ze bezig waren verliep dit zeer vlot en verschenen er vele lachende gezichten in de klas. Aangezien ze dit zo leuk vonden, heb ik ook in fase 2 iets laten uitbeelden. Aan de hand van een weerkaart moesten ze zeggen of het weer geschikt was om te gaan varen of niet. Op dat moment veranderden ze in een zeilboot. Met de handen in de lucht zwierden ze van links naar rechts en omgekeerd. Op de weerkaart waren verschillende plaatsnamen met bijhorende weersbepaling aangeduid. Zodat alle leerlingen steeds goed konden volgen, liet ik hen met de vinger aanduiden voor welke plaats we het weer gingen bepalen. Ook kwam er steeds een leerling aan bord. Tijdens klappen van de woorddelen waren de kinderen heel erg enthousiast. Ze deden super goed mee, maar na het derde woord had ik ze aan de afspraken moeten herinneren.

Bij laag drukgebied klapten we met een zeer lage en boze stem (bij laag drukgebied is het immers vaak slecht weer), bij koude front moesten de kinderen rillen,…

In het midden van mijn les kwam opeens de mevrouw van de bibliotheek binnen gestapt om foto’s te maken. Mijn leerkracht was op dat moment net afwezig dus dit was het perfecte moment dat de kinderen eens zot zouden beginnen doen. Maar dit deden ze niet. Ze lachen en babbelen hier zelden tussendoor de les. Daarmee vind ik het uitermate belangrijk dat je als leerkracht de lessen zo aangenaam en plezant mogelijk maakt. Het geeft een enorme goed gevoel als de leerlingen iets bij leren en plezier beleven tegelijk.

Morgen moet ik SW geven. Tijdens deze les hebben we ook geprobeerd een grote variatie aan werkvormen te gebruiken. Ik denk dat de uitvoering van deze les ‘lekker’ zal verlopen.

Observeren en studeren wie zijn best doet zal het leren.

07u45 de bel gaat! De leerlingen van graad 4 komen zonder begeleiding de klas binnen en wachten naast hun bank tot de leerkracht arriveert en zegt dat ze moeten neerzitten. Net zoals gisteren werd een tekst voorgelezen en vervolgens een gebed gebeden door een leerling. Het gebed is eigenlijk een soort bedanking aan God voor alles wat de leerlingen hebben, kunnen doen,…

De eerste les van vandaag was een les wiskunde. De tafel van 7 werd luidop opgezegd en vervolgens ingeoefend aan de hand van een PowerPoint. De leerlingen schrijven de formule en het antwoord in hun ‘maaltafelskryskrift’. De verbetering wordt eerst door de leerlingen uitgevoerd, daarna worden de boekjes opgehaald ter controle door de leerkracht. Joepie ik mocht een beetje leerkracht spelen! In elk boekje moest ik mijn handtekening, de datum van vandaag en een Nederlands tekstje schrijven. Persoonlijk vond ik dat het ‘proficiatbloemetje’ niet mocht ontbreken. Na 26 handtekeningen, datums, tekstjes en bloemetjes kon ik de les wiskunde verder meevolgen.


De leerlingen moesten leren schatten. ‘Voor een keer mogen er foute antwoorden in het werkboek staan.’ zei de leerkracht. Waarop een leerling antwoordde: ‘Ik ga juiste fouten geven.’.

Tututututu, de luidspreker onderbrak de les. De leerkracht kreeg als opdracht na te gaan welke leerlingen niet over internet beschikken thuis. 1 leerling stak zijn hand op. Ik weet niet waarom, maar ik had een beetje compassie dat hij als enigste zijn hand in de lucht moest steken. Zeker wanneer hij rond keek en zag dat hij de enigste was.

Na de les wiskunde volgde een les Afrikaans. De les werd vervangen door een luistertoets. 2x werd de tekst voorgelezen door de leerkracht. Dit gebeurde op een zeer traag tempo, met veel intonatie en bijpassende gebaren. Op deze manier werd de tekst visueel gemaakt en onthouden de leerlingen beter wat er gezegd is. Tijdens het invullen van de toets (45 minuten) was de leerkracht even weg om de enquête rond het internetgebruik in andere klassen af te nemen. Ik moest dus toezicht houden tijdens het maken van de toets. Super leuk! In sommige leerlingen herkende ik mezelf toen ik jong was. De leerlingen zitten per 2 op een bank en moeten een houten paneel tussen beide plaatsen zodat ze niet bij elkaar kunnen afkijken. Wat deden sommige leerlingen: achteruit leunen, het hoofd stil houden en alleen met de ogen naar de andere zijn papier kijken; zich uitrekken; doen alsof ze dromen en eigenlijk op het papier van de leerling schuin voor hen proberen kijken;… Herkenbaar was ook dat enkele leerlingen hun arm op de ingevulde vragen legde als ik passeerde omdat zij niet zeker waren van hun antwoord. Na de toets mochten de leerlingen hun meegebracht eten opeten in de klas. Of wat je eten kan noemen… chips, spekken, lolly’s, popcorn, muffins,… Niemand had een stuk fruit mee. De kinderen zijn nog klein maar eten kunnen ze. Het is niet dat de ene leerling sandwishen eet en de andere chips. Neen, 1 leerling eet eerst een muffin, dan een sandwish en vervolgens een lolly.

In Angelique haar klas zit een Afrikaanse student die hier ook stage loopt. Het eerste lesuur moest zij les geven rond gevoelens. Ik had deze les eigenlijk ook graag bijgewoond, maar ik vond het  onbeleefd mijn leerkracht zijn les te onderbreken. Achteraf hoorde ik dat de studente de nodige papieren om haar voor te bereiden in school was vergeten. De les zelf viel mee, maar is zo te horen op een ander niveau dan wij les geven. Zij moest nog enkele werkblaadjes knippen en las alles af uit de werkbundel. Duidelijk niet goed voorbereid denk ik dan. Wat ik niet begrijp is dat zij deze morgen totaal geen stress had. Toen ik haar vroeg hoe zij haar voelde antwoordde zij: ‘Lekker, zeker geen stress’. Persoonlijk zou ik geen oog toe doen en rondrennen zoals ‘een kieken zonder kop’.

Nu gaan Angelique en ik nog werken aan de lessen en straks op gesprek bij meneer Cobus voor ons project. Na school gaan we inkopen doen voor ons project in de knutselwinkel.